در میان آثار متعددی که در چند سال اخیر به عنوان یادمان شهدا طراحی و یا ساخته شدهاند، رویکردهای گوناگونی مشاهده می‌شود. در بیشتر آثار رعایت شفافیت فضایی، سبب ایجاد حجمی گشوده به چهار سو شده و کمتر می‌توان فضایی کاملا محصور را در میان آنها یافت. برخی از آثار با رویکردی مشابه برج مقبره‌ها، بر تناسبات کشیده تأکید دارند و برخی دیگر با نزدیک شدن به حجم مکعب یا مکعب مستطیل، با ایده‌ای مشابه ایدۀ چهارطاقی‌ها، در فضا حاضر شدهاند. همچنین در برخی از آثار، ترکیبی از عناصر معماری گذشته به خلق فرمی مشابه گنبدخانۀ مساجد و یا فرمی جدید انجامیده. در رویکردی دیگر طرح‌ها با تبعیت از فرم‌گرایی طراحی شدهاند؛ که با ترکیب‌بندی فرم‌های گوناگون سعی در خلق فضایی مفهومی دارند و به طراحی‌های مجسمه‌گون گرایش یافته‌اند. لازم به ذکر است؛ که، ترکیبی از انواع این رویکردها را نیز، می‌توان در یک بنا مشاهده کرد.
در رویکردهایی که الهاماتی از فرم‌های شاخص گذشته، مانند برج مقبره‌ها و چهارطاقی‌ها، دارند؛ بنای جدید القای معانی گذشته را با خود همراه خواهد داشت. در نتیجه به دلیل تعلق داشتن آن بناها به آرامگاه یا مکانی برای عبادت، بنای جدید با کاربری یادمان و مقبره شهدا سنخیت دارد. در رویکردهایی که نمونه‌های عینی معماری گذشته را باهم ترکیب کرده‌اند، این آسیب وجود دارد که ضعف در رعایت تناسبات و نحوۀ اجرا، نمونه‌ای ضعیف از تقلید صورت‌های گذشته را به وجود آورد. اما در رویکردهایی که به طراحی‌های مجسمه‌گون نزدیک‌تر شدهاند، انتقال مفهوم گاهی به‌خوبی صورت نگرفته و تفاوت آشکاری میان این آثار و سایر المان‌های شهری نمیتوان مشاهده کرد.
