فلز ماده ای سخت و غیر قابل انعطاف است. وقتی یک قطعه ی فلزی برای یک منظور خاص ریخته گری و تولید می شود، دیگر نمی توان از آن استفاده ای غیر از هدف ساخت خودش کرد. این ویژگی اشیای فلزی باعث شد تا نازنین عباسی به فکر بیفتد که فلزات بلا استفاده را تکنیک اصلی پروژه ی پایان نامه ی کارشناسی ارشدش قرار دهد و با استفاده از آنها در جایگاهی نو، به فلزات روح ببخشد. او شش ماه به طور شبانه روزی وقت صرف این مجموعه کرده و تک تک جزئیات هر فریم را خودش ساخته است، حتی فانوسی که در اتاق پیرمرد و به اندازه ی یک بند انگشت است را واقعا با برق روشن کرده و از هیچ نرم افزاری برای جلوه ی بیشتر کار استفاده نکرده است. این هنرمند توانا و خلاق با سر هم کردن اشیای فلزی و ساختن ریز جزئیات صحنه که شاید خیلی از آنها به چشم بیننده نیاید، فضایی با روح و سرشار از احساسات ساخته است.
مهدی زابلی، عکاسی این مجموعه را بر عهده داشته و ماهرانه توانسته با نحوه ی عکس برداری حس تصاویر را القا کند مانند غم و شادی، شب و روز، تابستان و زمستان و تنهایی و ... با حداقل امکانات، زحمات شش ماهه ی نازنین عباسی را به تصویر در آورده است.
مجموعه ی ماهی گیر و بهار توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به صورت یک کتاب داستانی مصور به چاپ رسیده است.
