اروند / پوریا آذربایجانی

اروند این رود به ظاهر آرام، هزاران غوغا در دلش نهفته، که فقط مردِ دریا می‌خواهد تا به دلش بزند. داستان ۱۷۵ شهید غواص که در سال ۱۳۹۴ با دستان بسته در منطقه ابوفلوس کشور عراق کشف شدند، نه یک افسانه است و نه یک قصه! بلکه سرگذشت واقعی قهرمانان بی نام و نشانی است که در میان شعرها و شعارهای امروزمان مفقود مانده‌اند. 

پوریا آذربایجانی در نخستین تجربه ی خود در زمینه دفاع مقدس، به سراغ قصه‌ی پُر غصه‌ی این رود تاریخ‌ساز رفته تا برای اولین‌بار فیلمی با موضوع شهدای غواص را بر پرده سینماها بیاورد. 

در خلاصه این فیلم چنین آمده که یونس، جانباز اعصاب و روان، حالا پس از بیست و هفت سال از پایان جنگ هنوز هم با خاطره ی هم رزمانش روزگار می‌گذراند. همراه شدن او با یک گروه تفحص اتفاقات تازه‌ای را در این جریان سیالِ ذهن وارد می‌کند. 

در واقع «اروند» یک فیلم حماسی با بار عاطفی و احساسی بسیار است، که می‌تواند مخاطب خود را پس از تماشای اثر به تأمل وادارد تا بار دیگر به خود و جامعه کنونی که در آن زندگی می‌کند با نگاهی دیگر بنگرد؛ تا شاید جای خالی انسان‌هایی را که در ساخته شدن امروز او و جامعه‌اش سهیم بوده‌اند ، درک کند.

انیمیشن «آخرین داستان» / اشکان رهگذر

جشنواره کن امسال در حالی به کار خود پایان داد که علاوه بر بخش اصلی جشنواره در بخش مربوط به پویانمایی نیز شاهد حضور آثاری از ایران بودیم. «آخرین داستان» به کارگردانی اشکان رهگذر روایتگر داستانی اسطوره‌ای از دل شاهنامه فردوسی است. هرچند این اثر نخستین تجربه «استودیو هورخش» در تولید پویانمایی بلند سینمایی است، اما بازخوردها و نتایج حاصل شده، نشانگر پتانسیل بالای انیماتورهای جوان ایرانی است، که می‌کوشند علی رغم وجود مشکلات، روز به روز خود را به سطح اول انیمیشن‌سازی در جهان نزدیک‌تر کنند. 

این پویانمایی با نگاهی تازه به دنبال بازنمایی اساطیر و قهرمانان کهن ایرانی است، که به واقع صاحب هویتی جهانی هستند. ساخت «آخرین داستان» از سال ۱۳۸۹ و با همکاری تیمی صد نفره آغاز شد که همچنان هم تولید آن ادامه دارد. در سال ۲۰۱۳ این اثر توانست به عنوان یکی از شش پروژه برتر در حال تولید در جهان به جشنواره معتبر «انسی» در کشور فرانسه (که مهمترین رویداد سالانه پویانمایی جهان است) معرفی گردد. همچنین در سال 2016 از  طرف جشنواره انسی در بازار فیلم جشنواره کن فرانسه در برنامه‌ای تحت عنوان Annecy Goes To Cannes در بین چهار اثر پویانمایی سینمایی برتر و در حال تولید جهان معرفی و بخش‌هایی از آن به نمایش درآمد.

«آخرین داستان» برداشتی آزاد از روایت کاوه و ضحاک است، که در مدت ۱۲۰ دقیقه، به صورت دو بعدی و با تکنیک Digital Cell Animation در حال ساخت است و نیمه دوم سال ۱۳۹۶ آماده نمایش می‌گردد. 

طراحی بازی / پاتک

طراحی بازی شاخه‌ای تخصصی در حوزه طراحی صنعتی‌ست که طی دو سال اخیر در حوزه بازی‌های فکری پیشرفت قابل توجهی داشته است. بازی پاتک از مجموعه "بازی های هوپا" فرآیندی ساده از بازی ولی بسیار جذاب دارد. بازی که دو نیم کره مغز را فعال می‌نماید و نقش مهمی در فعالیت هر دو نیم کره مغز می‌تواند داشته باشد.

نکته قابل توجه در طراحی داستانی‌ست که روایتگر شیوه بازی است. این امر نشان از توجه طراح به اهمیت روایتگری و داستان محور بودن بازی دارد. پاتک خود را اینگونه معرفی می‌کند: "چشم‌هایتان را باز کنید. دست‌هایتان را گرم کنید و برای پاتک برق آسا آماده شوید! سفینه‌های فضایی به خانه‌ی ماکی حمله کرده‌اند و شما به عنوان فرمانده‌ی یکی از سفینه‌ها باید دقت کنید تا دقیقا چیزی را از خانه‌ی او ببرید که از مرکز فرماندهی به شما دستور داده است. برای پیروزی، با دقت به تصاویر نگاه کنید و زودتر از سفینه‌های دیگر دستورهای مرکز فرماندهی را انجام دهید." در این روایت مرکز فرماندهی همان مغز و سفینه همان دست بازیکن است. تاکید بر حرکت سریع و دقت، گویای نقش مؤثر سرعت در بازی و در عین حال دقیق بودن بازیکن دارد.

این بازی جزء شاخه بازی‌های رومیزی گروهی قرار می‌گیرد و حداقل دو نفر باید برای بازی حضور داشته باشند. اما برای تعداد افراد بالای دو نفر محدودیتی ندارد. گروه سنی بازی، بالای پنج سال در نظر گرفته شده است.

طراحی شخصیت‌ها در عین سادگی جذاب هستند و این طراحی علاوه بر در نظر گرفتن تشخیص سریع آن توسط بازیکن، تولید و هزینه‌های محصول نهایی، چندان نا مرتبط با سادگی شیوه بازی نمی‌تواند باشد. اما شخصیت مرغ به قوت شخصیت ربات طراحی نشده است. همچنین انتخاب گلدان به جای چراغ رومیزی می‌توانست انتخاب بهتری باشد چرا که بارها خطای تصور بازیکن بین این دو شیء هنگام بازی دیده شده است. رنگ وفرم دو عنصر اصلی در طراحی بازی هستند. همانطور که مشاهده می‌شود طراحی شخصیت‌ها روی کارت با مدل حجمی آن باید همخوانی لازم را داشته باشد. اما نکته قابل توجه این است که علاوه بر حفظ این شباهت، شیطنت‌‌هایی در رفتار شخصیت‌ها طراحی شده‌اند که آنها جذاب‌تر و دوست داشتنی‌تر کرده‌اند.

انیمیشن فهرست مقدس / محمد همدانی

فهرست مقدس نام انیمیشنی است که به تازگی توسط هنرمندان ایرانی تولید شده است. کارگردان این اثر محمد همدانی است و داستان آن برگرفته از قرآن است. ماجرا های فهرست مقدس، صد سال قبل از ظهور اسلام در شهر نجران کشور یمن اتفاق افتاده و قهرمان آن، "هارال" نام دارد.

درونمایه ی اصلی این انیمیشن به تعریف جدید نظام سرمایه داری از یهودیت اختصاص دارد که بر طبق این تعریف، دین یهود سعی بر اتحاد با مسیحیت، علیه اسلام دارد. می توان گفت این درونمایه به مسائل امروز دنیا بی ربط نیست و بازتابی تفکر بر انگیز از بحران های دنیای امروز است. به گفته ی کارگردان در طراحی شخصیت ها نوعی فراواقع گرایی مبتنی بر واقعیت به کار رفته است و شخصیت اصلی داستان شخصیتی منفی است که این موضوع اثر را جذاب تر کرده.
فهرست مقدس با تکنیک دیجیتالی و سه بعدی تولید شده و نمایش دهنده ی پیشرفت انیمیشن ایران از نظر تکنیکی و محتوایی است.

صراحت بیان کارتونی / مسعود ضیایی زردخشویی

کاریکاتور زبانی تصویری است که به موضوعاتی خاص اختصاص دارد. کاریکاتور گاه در خدمت طنز و موضوعات شادی آور و گاه در خدمت بیان مسائل سیاسی و اجتماعی و گوشزد کردن معضلات و مشکلات به مخاطب است.

آثار مسعود ضیایی زردخشویی، کاریکاتور هایی حامل پیام های سیاسی و اجتماعی و گاه تکان دهنده است. وی با تصاویری ساده و بی تکلف، با بیانی صریح و بدون تعارف، موضوعاتی مانند فقر، گرسنگی، جنگ، ظلم و استعمار و ... را به بیننده انتقال می دهد. می توان گفت آثار او به جای لبخند، تاثر و تفکر به همراه دارد. صراحت بیان کارهای مسعود ضیایی به دلیل استفاده ی راحت و بدون پیچیدگی از خطوط و رنگ ها و طراحی و شخصیت پردازی هایی با حالات و چهره های ساده و گویا و نیز به تصویر در آوردن مستقیم موضوع با کنایه های تند و تیز است.
مسعود ضیایی زردخشویی متولد آبادان و کاریکاتوریستی فعال است. وی تا کنون بیش از صد جایزه ی ملی و بین المللی از جشنواره های داخل و خارج کشور کسب کرده است.از او بیش از صد ها اثر در کتاب ها و کاتالوگ های داخلی و خارجی به چاپ رسیده است و در زمینه ی کارتون نیز صاحب مقالات و مطالب متعددی می باشد. او همچنین موفق به کسب درجه ی هنری سه معادل لیسانس از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است.

گربه ای که می خواست ببر باشد/ محمد بررنگی

هنر تصویرسازی از نظر تکنیک و سبک، هنریست بسیار گسترده و شاید بتوان گفت بی انتها. هنرمندان خلاق در این عرصه با نوآوری های هنرمندانه به سبک های جدیدی دست پیدا می کنند.

محمد بررنگی یکی از هنرمندانی است که در کار هایش از روش جالب توجهی استفاده کرده است. وی در تصویرسازی کتاب «گربه ای که می خواست ببر باشد» از حروف خوشنویسی فارسی استفاده کرده است. نکته ای که باعث تمایز کارهای وی شده آن است که حروف، اصولی خوشنویسی نشده اند و پر از ایرادند، با این وجود در کنار هم بافت هایی را ایجاد کرده اند که این بافت ها، شخصیت ها و فضا های داستان را می سازند. به گفته ی خود هنرمند هدفش ایجاد حال و هوای ایرانی در چارچوب فضاهای دعا و طلسم های قدیمی و رمزآلود بوده است و نیز کاری کرده که نظر مخاطب ابتدا به تصاویر و سپس به حروف جلب شود. می توان گفت این مجموعه از آثار بسیار موفق در زمینه ی استفاده و ترکیب حروف فارسی و ایجاد تصاویر و ترکیب های زیبا از آنها محسوب می شود.
کتاب «گربه ای که می خواست ببر باشد» به نویسندگی کامبیز کاکاوند و تصویرگری محمد بررنگی برنده ی دیپلم افتخار بلگراد شده است و توسط انتشارات شباویز در دست چاپ قرار دارد.

شخصیت پردازی برای کودکان / حسین توکلی

تصویرگرانی که برای گروه کودک فعالیت می کنند باید توانایی آن را داشته باشند که هر موجود و شیئی را از دید کودکان ببینند و به تصویر بکشند.

گیلاس، جغد، گربه، خیار و نمکدان و... نمونه ای از شخصیت پردازی های محمدحسین توکلی است. او هر کدام از شخصیت هایش را که شامل حیوانات، پرندگان، میوه ها و انسان ها است، با صفات اخلاقی مختص خودشان نمایش می دهد. اکثر آن ها شاد، صاحب صفات مثبت و مورد پسند کودکانند و می توانند واسطه ی مناسبی برای انتقال پیام های مثبت و تربیتی به کودکان باشند.
محمدحسین توکلی یکی از اعضای پیوسته ی انجمن تصویرگران ایران است. وی در طول شش سال فعالیت هنری، با مجلاتی مانند سروش کودکان، سروش خردسالان، همشهری بچه ها، همشهری جوان، مجله ی خط خطی، شاهد کودک، رشد دانش آموز و ... همکاری داشته است و همواره آثارش در نشریات کودک به چاپ می رسد. او همچنین در حوزه ی تبلیغات نیز فعالیت دارد، کمپین "یامی" یکی از پروژه های موفق است که وی به عنوان ایده پرداز و تصویرگر در آن همکاری داشته است.