فرش یکی از کاربردیترین هنرهای دستی است که از دیرباز تا به امروز در نزد ما ایرانیان از جایگاه خاصی برخوردار بوده است. در واقع در دنیا، فرش را با ایران و ایرانی را با فرش میشناسند؛ اما ما ایرانیان چه مقدار از جنبههای کارکردی این هنر اصیلِ وطنی را میشناسیم و تا چه میزان به گسترش ابعاد مختلف آن فکر کردهایم؟
به طور مثال چرا تا به حال در این زمینه برای کودکان طراحی خاصی صورت نگرفته است؟ در صورتیکه فرش، این قابلیت را دارد تا برای کودک هم چون یک اسبابِ بازی باشد و کودک نه تنها روی آن بنشیند و بازی کند، بلکه با اشکال و فرمهای طراحی شده بر روی آن نیز سرگرم شده و از این طریق آنها را بیاموزد.
طراحی فرشهای آموزشی برای کودکان موضوع مهمی است که تا به حال کمتر به آن توجه شده، اما اکنون با اهمیت یافتن روزافزونِ مسئله ی آموزش و تلاش برای ایجاد سبک زندگی ایرانی-اسلامی، فضای مغتنمی به جهت ورود و گسترش این موضوع به وجود آمده است. هر چند سایر کشورها نخستین گامها در این زمینه را برداشتهاند، اما مسلماً نگاه شرقی و زیباییشناشی طراحانِ جوان ایرانی در کنار مواد اولیه طبیعی و مرغوب و بافندگان حرفهای، حرف دیگری برای گفتن دارد. نقوش سنتی فرش ایران، بستر حاصلخیزی برای به بار نشستن طرحهای نو و روزآمد به حساب میآیند. به طوریکه با نگاهی خلاقه میتوان ضمن نزدیک کردن کودک به هویت شرقی و ایرانی خود، از این طرحها در جهت پیشبرد اهداف اولیه آموزش و تربیت بهره جست و بنیانِ یادگیری و تفکر را در ذهن کودک مستحکم ساخت.