نمایشگاه بسته بندی / اولین کنفرانس بین المللی بسته بندی

بسته بندی از دغدغه های مهم طراحان و مسئولین مربوط به این حوزه است. موضوعی مهم که می تواند نقش مؤثری در اقتصاد کشور داشته باشد. برگزاری نمایشگاه ها و مسابقات مختلف با محوریت بسته بندی گواه این ادعا هستند.

چند ماه گذشته اولین کنفرانس بین المللی بسته بندی، صنایع دستی و توسعه پایدار به کار خود خاتمه داد. این همایش در سه بخش اصلی آثار، مقالات و سخنرانی کار خود را آغاز نمود. برگزاری همایش در این سه بخش نشان از اهمیت پرداختن مسئله در دو فاز تحقیقاتی و عملی دارد. اما حاصل بخش عملی کنفرانس انتخاب 45 اثر در مرحله اول و 14 اثر به عنوان آثار برتر بوده است. آثار برگزیده طی نمایشگاهی در معرض دید عموم قرار گرفت. نقطه قوت این کنفرانس پرداختن به صورت خاص به حوزه بسته بندی صنایع دستی کشور است. حوزه ای که برای صادرات به راستی به همراهی هر چه قوی تر و جدی تر بسته بندی نیازمند است. هنر فاخر صنایع دستی ایران نیازمند بسته بندی است که علاوه بر حفاظت آن در حمل و نقل، جلوه ای فاخر به آن بخشد. با مروری بر آثار منتخب می توان دریافت که مجموعه نگاه ها در طراحی به سمت طراحی سنتی سوق دارند. اما آیا استفاده از نقوش سنتی در بسته بندی که قرار است محصولی سنتی با نقوش سنتی را در میان گیرد رویه ی درستی خواهد بود؟ آیا استفاده از طراحی ساده و مدرن و در عین حال جذاب که به شیوه ای خلاق نمایانگر ارزش محصول درون خود باشد انتخاب صحیح تری در طراحی نیست؟

در کنار بخش های مرتبط با آثار، کارگاه هایی در ارتباط با حوزه بسته بندی نیز برگزار گردید که مورد استقبال دانش آموختگان طراحی گرفت. در سال جدید نیز دومین دوره این کنفرانس را به همت دوباره ی دانشگاه الزهرا به همراه کانون صنایع دستی ایران و موسسه هنرهای کاربردی آفام در پیش رو خواهیم داشت.

خط و سرامیک / الهام پور افضل

یکی از کاربردهای ظروف در گذشته، ثبت وقایع، رویدادها، جملات مختلف و تصاویر اشخاص بوده است. هنرمندان ظروف را چون الواح سنگی و یا صفحات کاغذ به کار می گرفتند تا آنچه تصور می کردند و یا آنچه در اطرافشان اتفاق می افتاد را روی آن بنگارند.
دراین مجموعه سعی شده است،که از ترکیب بندی، نگاره ها، پیکره ها و خط نقاشی اثری هنری خلق شود
این مجموعه که در جشنواره تجسمی فجر ۹۴به نمایش در آمده است، شامل ۴ظرف سرامیکی است که تصاویر انسانی الهام گرفته از نگاره ها و قسمتی از متون داستان های کهن ایرانی مانند کلیله و دمنه با خط نسخ، متناسب با فرم ظرف روی آن نقش بسته است. فرم موج مانندی که بر پس زمینه ی ظروف قرار دارد و بافتی که بعدا روی ان اضافه شده است متناسب با محل قرار گیری  پیکره ها و نوشته ها، تصویری در حال حرکت از اثر به بیننده منتقل می کند.
این اثر با بازگشت به مفاهیم گذشته، قصد ارائه ای اثری نو را تا حدی محقق کرده است. مجموعه ای  که صرفا یک اثر هنری نیست و می تواند کاملا کاربردی باشد. این نوع نگاه به ظروف، فراتر از کاربر ساده ی انها می تواند باعث نوآوری های زیادی در صنعت سرامیک و   ظروف مصرفی شود  و تزیینات موجود روی این ظروف را متحول کند.

تایپوگرافی های زینتی / امیرحسین یگانه رحیمی

اخیرا زیورآلاتی که از حالت کلاسیک خارج شده و با نقوش و فرم های نو و خلاقانه وارد بازار شده طرفداران بسیاری پیدا کرده است. این زیورآلات با اشکال سنتی و یا مدرن و رنگ ها و مواد متفاوت و جذابی در بازار دیده می شوند.

امیرحسین یگانه رحیمی، گرافیست جوانی است که دست به تولید زیورآلاتی متفاوت زده است. در این زیورآلات، ترکیب سه بعدی حروف فارسی به چشم می خورد که با ترکیبی حساب شده و ایجاد حس شاعرانه و گاه معنوی به صورت گوشواره، آویز و ... هستند. این زیورآلات با تکنیک برش و خم و بدون جوشکاری ساخته می شوند و فرم جدیدی از تایپوگرافی اصیل فارسی را به نمایش می گذارند که این نکته به آن ها هویتی ایرانی می دهد.
امیرحسین یگانه رحیمی، هنرمند گرافیست و صاحب برند "لیقه" است. وزن سبک، کاربردی بودن و نوآوری در شکل زیورآلات به صورت تایپوگرافی های سه بعدی از ویژگی های "لیقه" است که آن را از سایر محصولات زینتی متمایز می کند.

نمایشگاه بین‌المللی میدکس

نمایشگاه بین‌المللی میدکس، عرصه‌ایست برای عرضه‌ی محصولات و خدمات مرتبط با معماری و معماری داخلی. این نمایشگاه در ماه گذشته برای هفتمین بار در کشورمان برگزار شد که گردآیه‌ای است از برندهای مختلف که هر یک در تلاش برای عرضه‌ی هرچه بهتر محصولات خود هستند. این شرکت‌ها و برندها در زمینه‌هایی نظیر تولید محصولات پوششی معماری، دکوراسیون داخلی، محصولات چوبی، محصولات سازه‌ای نوین، تکنولوژی خانه‌های هوشمند، مبلمان و دکوراسیون داخلی فعالند.

قفل سازی ، هنر فراموش شده / بروجرد

درگذشته بسیاری از اشیاء روزمره، حتی کوچک‌ترین عناصر زندگی، علاوه بر ارزش کارکردی، ارزش معنوی، زیبایی‌شناسی یا سمبلیک نیز داشند. قفل و کلید از آن جمله اشیایی بودند که علاوه بر اهمیت کارکردشان، میزان تزیینات و ظرافت قلم‌زنی روی آن‌ها، میزان اهمیت یا جایگاه صاحب خود را نشان می‌داد. شهرستان بروجرد باسابقه‌ای کهن در تولید برخی صنایع‌دستی و هنرهای سنتی متفاوت بخصوص هنرهای فلزی شامل مسگری، چلنگری، ورشو سازی، قفل‌سازی، چاقوسازی، طلاسازی و...شهرتی جهانی داشته است.
هنر قفل‌سازی که پیش از اسلام نیز در ایران رواج داشته است، از آن جمله هنرهایی است که در کنار ظرافت دست استادکار، نیاز به دانستن علوم و فنونی خاص و مهندسی گونه داشته که این هنریا فن را متمایز از دیگر هنرهای گذشته می‌کند. هنرمندان این رشته، علاوه بر مهارت در کاربا فلز و قلم‌زنی، فنون ساخت و چفت کردن داخل قفل و کلید را با استادی کامل انجام می‌دادند. قفل‌ها انواع و شکل‌های مختلفی دارند و جنس بیشتر آن‌ها از فولاد، برنج و برنز است.در کتاب (قفل‌های ایران)،نوشته پرویز تناولی، قفل‌ها به دو دسته تصویری و هندسی تقسیم شده اند. بعضی از قفل‌های موجود در موزه‌ی هنرهای تزیینی اصفهان و موزه بروجرد ابعاد بسیار کوچکی دارند و بعضی از قفل‌های بزرگ به‌سختی قابل‌جابه‌جایی هستند. ولی بیشتر آن‌ها از لحاظ کارکرد مشابه هستند. تنها تعدادی قفل وجود دارد که ساختار داخلی آن‌ها بسیار پیچیده است و کاربرد ویژه‌ای داشته‌اند مانند جعبه‌های جواهرات سلطنتی و یا جعبه‌ی مخصوص کیمیاگران. پژوهشگران همچنان در حال مطالعه روی بعضی از این قفل‌ها هستند.
به نظر می‌رسید با تغییر ساختار قفل‌ها و انقراض کاربرد قفل و کلیدهای قدیم این هنر به فراموشی سپرده شود ولی با ثبت آن در فهرست آثار معنوی کشور به نام بروجرد در سال ۱۳۹۱امید زنده ماندن و احیای آن همچنان وجود دارد. علاوه بر بروجرد در شهرهای دیگری مانند اصفهان، تبریز، اردبیل، چالشتر، سراب، زنجان، قزوین، تهران، سمنان، یزد، شیراز، فسا، جهرم، همدان، کرمانشاه، کرند، بجنورد، مشهد، نیشابور و کرمان نیز قفل‌سازانی وجود دارند که با نگاهی هنری و بیشتر برای صادرات همچنان این هنر-فن را زنده نگه‌داشته‌اند.

علامت سازی / بروجرد

محرم که آغاز می‌شود، علامت‌های بزرگ کوچک هیئت‌ها در شهر خودنمایی می‌کند. جوان‌ها و پهلوانان به یاد علمدار دشت کربلا حضرت ابوالفضل العباس علم فلزی را به دوش می‌کشند و این‌چنین است که علامت از گذشته‌های دور یکی از نشانه‌های باارزش این واقعه بوده است.
تاریخچه علم‌گردانی در ایران و به‌ویژه در میان مردم بروجرد مشخص نیست. برخی اساس آن را مربوط به دوره آق قویونلوها و قره قویونلوها می‌دانند. آنچه مسلم است آیین علم‌گردانی به دوره‌های پیش از حکومت صفویه بازمی‌گردد؛ اما دولت صفویه علامت سازی را مرسوم کرد و هنرمندان این رشته آن را به اوج خود رساندند و چون اصفهان در آن دوران پایتخت ایران بود، هنرمندان در رشته‌های گوناگون روانه این شهر شدند و عملاً اصفهان را وارث هنر هزارساله ایران کردند. علامت سازی در دوره قاجار شکل تازه‌ای گرفت و علامت‌ها هرروز به همت هنرمندان ایرانی سنگین‌تر و نشانه‌های بیشتری به آن افزوده شد. امروزه بروجرد، تهران و اصفهان شهرهایی هستند که بازماندگان هنرمندان و صنعت‌کاران دیروز در آن به ساخت علامت‌ مشغول‌اند.

تنها موزه وقف کشور / بیرجند

وقف سنتی دیرینه در میان ایرانیان است که ارتباط تنگاتنگی با مصالح عمومی دارد.
درگذشته سندی که واقف امضا می‌کرد، با خط خوش و در برگه‌ای خاص تنظیم می‌شد. این سندها علاوه بر اهمیت حقوقی که همچنان دارند، جنبه هنری و فرهنگی نیز پیداکرده و به‌عنوان میراث تاریخی شناخته می‌شوند.
 تنها موزه‌ای که به‌صورت خاص به موضوع وقف پرداخته است، موزه وقف بیرجند است که در سال ۱۳۸۲از سوی اداره اوقاف بیرجند در بزرگ‌ترین حسینیه و مدرسه تاریخی بیرجند به نام شوکتیه ( امام رضا (ع) ) افتتاح شد. این موزه به‌عنوان تنها موزه اختصاصی وقف در کشور است و وقف نامه‌های خطی قدیمی نوشته‌شده روی کاغذ، سنگ و پارچه با خط نستعلیق، قرآن‌های خطی قدیمی، عکس از اماکن مقدسه و مشاهیر بیرجند، سکه‌ها و دست‌نوشته‌های قدیمی در آن نگهداری می‌شود. سماورهای زغالی، اتوی زغالی، قهوه‌جوش، قلیان، تشت‌های بزرگ مسی، کاسه و بشقاب‌های قدیمی مربوط به دوره قاجار و صفویه و قرن نوزدهم میلادی از اشیاء وقفی این موزه است.
علاوه بر اشیا موجود در این موزه، بنای آن نیز دارای ارزش‌های تاریخی، هنری و فرهنگی است که موردتوجه بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد و ارتباط معنوی موزه با ساختمان حسینیه را نشان می‌دهد.