صراحت بیان کارتونی / مسعود ضیایی زردخشویی

کاریکاتور زبانی تصویری است که به موضوعاتی خاص اختصاص دارد. کاریکاتور گاه در خدمت طنز و موضوعات شادی آور و گاه در خدمت بیان مسائل سیاسی و اجتماعی و گوشزد کردن معضلات و مشکلات به مخاطب است.

آثار مسعود ضیایی زردخشویی، کاریکاتور هایی حامل پیام های سیاسی و اجتماعی و گاه تکان دهنده است. وی با تصاویری ساده و بی تکلف، با بیانی صریح و بدون تعارف، موضوعاتی مانند فقر، گرسنگی، جنگ، ظلم و استعمار و ... را به بیننده انتقال می دهد. می توان گفت آثار او به جای لبخند، تاثر و تفکر به همراه دارد. صراحت بیان کارهای مسعود ضیایی به دلیل استفاده ی راحت و بدون پیچیدگی از خطوط و رنگ ها و طراحی و شخصیت پردازی هایی با حالات و چهره های ساده و گویا و نیز به تصویر در آوردن مستقیم موضوع با کنایه های تند و تیز است.
مسعود ضیایی زردخشویی متولد آبادان و کاریکاتوریستی فعال است. وی تا کنون بیش از صد جایزه ی ملی و بین المللی از جشنواره های داخل و خارج کشور کسب کرده است.از او بیش از صد ها اثر در کتاب ها و کاتالوگ های داخلی و خارجی به چاپ رسیده است و در زمینه ی کارتون نیز صاحب مقالات و مطالب متعددی می باشد. او همچنین موفق به کسب درجه ی هنری سه معادل لیسانس از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است.

رنگارنگ و شاعرانه / پرستو تراجی

فضاهای رویاگونه و شاعرانه ای که در بعضی آثار تصویرسازی دیده می شود، حاصل ذهن لطیف و پر احساس و هماهنگی آن با دستان توانای هنرمند است. آثار پرستو تراجی، مجموعه ای از تصاویر پر از احساس و با فضاهای لطیف و شاعرانه است. او در اکثر آثارش از رنگ های شاد و زنده و تصویر زنان و کودکان با لباس های محلی و نیز فضای طبیعت و گل و گیاه و محیط های روستایی استفاده کرده. این عوامل باعث شده در آثار تراجی حس زندگی، امیدواری و صلح و دوستی به بیننده منتقل شود. بستر کار او فقط کاغذ نیست و گاهی روی ظروف، قاشق های چوبی و ... نیز تصویرسازی می کند و به اشیا روح تازه ای می بخشد.

پرستو (مرضیه) تراجی دارای مدرک کارشناسی ارشد تصویرسازی از دانشگاه تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان است. آثار این هنرمند تا کنون منتخب دو دوره جشنواره ی ساتیریکون لهستان، جشنواره ی تصویرسازی گاو اوکراین، جشنواره ی رنگ های مقدس پادووا ایتالیا، جشنواره ی فجر تهران(بخش تصویرسازی) و بسیاری جشنواره ها و مسابقات داخلی و خارجی دیگر بوده و در نمایشگاه های تصویرسازی متعددی نیز شرکت داشته است.

ماهی گیر و بهار / نازنین عباسی

فلز ماده ای سخت و غیر قابل انعطاف است. وقتی یک قطعه ی فلزی برای یک منظور خاص ریخته گری و تولید می شود، دیگر نمی توان از آن استفاده ای غیر از هدف ساخت خودش کرد. این ویژگی اشیای فلزی باعث شد تا نازنین عباسی به فکر بیفتد که فلزات بلا استفاده را تکنیک اصلی پروژه ی پایان نامه ی کارشناسی ارشدش قرار دهد و با استفاده از آنها در جایگاهی نو، به فلزات روح ببخشد. او شش ماه به طور شبانه روزی وقت صرف این مجموعه کرده و تک تک جزئیات هر فریم را خودش ساخته است، حتی فانوسی که در اتاق پیرمرد و به اندازه ی یک بند انگشت است را واقعا با برق روشن کرده و از هیچ نرم افزاری برای جلوه ی بیشتر کار استفاده نکرده است. این هنرمند توانا و خلاق با سر هم کردن اشیای فلزی و ساختن ریز جزئیات صحنه که شاید خیلی از آنها به چشم بیننده نیاید، فضایی با روح و سرشار از احساسات ساخته است.

مهدی زابلی، عکاسی این مجموعه را بر عهده داشته و ماهرانه توانسته با نحوه ی عکس برداری حس تصاویر را القا کند مانند غم و شادی، شب و روز، تابستان و زمستان و تنهایی و ... با حداقل امکانات، زحمات شش ماهه ی نازنین عباسی را به تصویر در آورده است.
مجموعه ی ماهی گیر و بهار توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به صورت یک کتاب داستانی مصور به چاپ رسیده است.

تصویر سازی برای کتب کمک آموزشی / علی پاک نهاد

ناشران کتاب های آموزشی و کمک آموزشی برای جذب بیشتر مخاطب و خارج شدن از یکنواختی، به روش های مختلفی مانند طراحی جلد و صفحه آرایی های متفاوت دست می زنند. تصویر سازی بر روی جلد و بعضی صفحات این کتاب ها، روشی است که روی مخاطب اثر مثبتی دارد و دانش آموزان از میان کتاب های مختلف با محتوای یکسان، کتابی را که جذابیت بصری بیشتری دارد انتخاب می کنند.

علی پاک نهاد، با سبک کاریکاتور گونه ی خود، بر روی جلد کتب کمک آموزشی، تصویر سازی هایی را انجام داده است، این تصاویر محتوای کتاب را به صورت طنز نشان می دهند و باعث می شود بار علمی و گاه سنگین کتاب کمتر باعث واهمه ی دانش آموز شود و به نوعی او را تشویق به استفاده از کتاب می کند.
علی پاک نهاد هنرمند تصویرگر و دارای مدرک کاردانی گرافیک است. وی در زمینه ی کاریکاتور نیز فعالیت دارد و تا به حال موفق به دریافت چندین جایزه و لوح تقدیر در این زمینه شده است.

گربه ای که می خواست ببر باشد/ محمد بررنگی

هنر تصویرسازی از نظر تکنیک و سبک، هنریست بسیار گسترده و شاید بتوان گفت بی انتها. هنرمندان خلاق در این عرصه با نوآوری های هنرمندانه به سبک های جدیدی دست پیدا می کنند.

محمد بررنگی یکی از هنرمندانی است که در کار هایش از روش جالب توجهی استفاده کرده است. وی در تصویرسازی کتاب «گربه ای که می خواست ببر باشد» از حروف خوشنویسی فارسی استفاده کرده است. نکته ای که باعث تمایز کارهای وی شده آن است که حروف، اصولی خوشنویسی نشده اند و پر از ایرادند، با این وجود در کنار هم بافت هایی را ایجاد کرده اند که این بافت ها، شخصیت ها و فضا های داستان را می سازند. به گفته ی خود هنرمند هدفش ایجاد حال و هوای ایرانی در چارچوب فضاهای دعا و طلسم های قدیمی و رمزآلود بوده است و نیز کاری کرده که نظر مخاطب ابتدا به تصاویر و سپس به حروف جلب شود. می توان گفت این مجموعه از آثار بسیار موفق در زمینه ی استفاده و ترکیب حروف فارسی و ایجاد تصاویر و ترکیب های زیبا از آنها محسوب می شود.
کتاب «گربه ای که می خواست ببر باشد» به نویسندگی کامبیز کاکاوند و تصویرگری محمد بررنگی برنده ی دیپلم افتخار بلگراد شده است و توسط انتشارات شباویز در دست چاپ قرار دارد.

تصویرسازی روی دیوار / نجوا عرفانی

شاید تا کنون در مناطق مختلف شهر، نقاشی دیواری های مختلفی را مشاهده دیده باشید. بسیاری از آن ها تمام سطح دیوار را گرفته اند و به این واسطه، سطوح فرسوده ی دیوار هم ترمیم شده است.

مجموعه ی تصویر سازی های دیواری نجوا عرفانی با دیگر آثار دیواری متفاوت است، چرا که با حفظ بافت طبیعی دیوار و حتی ترک ها و رنگ رفتگی های آن، تصاویر روی سطح دیوار نقش بسته اند. موضوعات این مجموعه برگرفته از شاهنامه است و گل ها نیز با الهام از نقاشی های گل و مرغ ایرانی اجرا شده اند. نقوش، ریتم و فرم های چرخان و روان دارند. رنگ های مورد استفاده در آثار، رنگ هایی زنده و درخشان هستند و با وجود خلوت بودن تصاویر، جلوه ی زیبایی به دیوار ها بخشیده اند. ترکیب بندی ها طوری است که چشم بیننده در تمام سطح دیوار به حرکت در می آید. در اجرا نیز به جای داربست از بالابر و جرثقیل استفاده شده که باعت تسلط کامل هنرمند به طرح مورد نظر شده است.
نجوا عرفانی، دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه هنر تهران است. وی کتب بسیاری را تصویرسازی کرده و در چندین جشنواره ی داخلی و خارجی نیز برگزیده شده است.

اشیا جا مانده / واحد خاکدان

فضا و اشیا قدیمی و غبار گرفته، دیوار های گچی ریخته و ترک خورده، به هم ریختگی اشیا، رنگ قهوه ای و سکوت حاکم بر فضا، دلتنگی، گم گشتگی و گاه بیهودگی... گویی تو شاهد واقعیت جادویی هستی، همچنانی که داستان بلند صد سال تنهایی  مارکز را می خوانی.
خاکدان نقاش فتورئالیسم است که از طرفی با مسئله واقعیت درگیر است و از طرف دیگر با خود موضوع (ابژه) نقاشی، فارغ از نسبت کارش با عکس یا واقعیت. کارهای او وانموده هایی از واقعیت هستند که بیشتر از آن که باز نماینده ی چیزی باشند افشاگر تفاوت ها هستند، در حالی که معیار برای سنجش کیفیت انطباق کامل رونوشت از واقعیت است، اما نقاشی فتورئالیسم در مقام وانموده از این شباهت در می گذرد و واقعیتی واقعی تر را به نمایش می گذارد.
او گردابی فراهم می آورد و هر آنچه در گودال ذهن نوستالژیک خود دارد در آن می ریزد و واقعیت را به ویرانه ای ساکت و ساکن بدل می کند. آنچه در این آشوب خودنمایی می کند نور در فضا است. نور بی رمقی که بر رنگ های زنگار گرفته نشسته است. نسبتی که آن را می توان با نسبت های متفاوت نور در تاریخ نقاشی مقایسه کرد. با ورمیر، رامبراند. خود خاکدان نیز به این اذعان دارد که: "از تلفیق عناصر بزرگان در کارهایم هیچ هراسی ندارم، بالعکس از آنان به عنوان الفبای زبان نقاشی خودم و ابزار کارم استفاده می کنم. مثلا در مورد نور در آثارم به شدت تحت تاثیر ورمیر هستم. مخصوصا تابلوی دخترکی در حال خواندن نامه. و یا در مورد رنگ ها تاثیر وان دایک یا رامبراند و کاراواجو را در کارهایم نباید فراموش کنم. همچنین رئالیسم های معاصر مثل جوزه اتکا (Jose Oteka) یا کریستوبال تورال (Christobal Toral)  که پیشروان رئالیسم جدید اسپانیا هستند."
خاکدان از معدود هنرمندان ایرانی است که نقاشی را به شکل آکادمیک آموخته است و کارهای او علاوه بر بازنمایی دغدغه ها و ذهنیات شخصی اش، نسبت مشخصی با تاریخ هنر دارند. او به واقع نقاشی می کند و برای تابلو های خود وقت کافی می گذارد و در این روزگار بی در پیکر و شیادانه ی هنر معاصر چند بار و چند باره می توان به تماشای آثار او نشست و از نقاشی لذت برد.