ناسور / کیانوش دالوند

«ناسور» در لغت به معنای زخمی است که التیام نمی‌یابد و در این‌جا استعاره‌ای از زخم دل شیعیان پس از شهادت مظلومانه‌ی امام‌شان‌ حسین (ع) و یاران باوفای آن حضرت است. فیلم‌نامه این انیمیشن سینمایی بر اساس منابع معتبری از جمله «نفس‌المهموم» تألیف شیخ عباس قمی و کتاب‌های «لهوف» و «آه» نگاشته شده و تولید آن نیز از سال ۱۳۹۳ آغاز و تا بهمن ماه سال ۱۳۹۴ ادامه داشته است. 

انیمیشن سینمایی «ناسور» به کارگردانی کیانوش دالوند و تهیه‌کنندگی داریوش دالوند و محمدحسین قاسمی، درباره رویارویی عبید الله بن حُر جُعفی با امام حسین (ع) است. او پس از دعوت امام برای عزیمت به کوفه از آنجا خارج می شود تا با ایشان روبه‌رو نگردد؛ اما از بد حادثه در نزدیکی کربلا با امام مواجه می‌شود. حضرت او را به یاری خود دعوت می‌نماید، اما او دست رد به سینه امام می‌زند.  

انیمیشن سینمایی «ناسور» قرار است در ماه‌های محرم و صفر امسال در سینماهای کشور اکران گردد. این اثر چندی پیش نیز با حضور در جشنواره «غدیر»، توانست عنوان بهترین انیمیشن را کسب نماید. همچنین در چهاردهمین اجلاس بین‌المللی پیرغلامان نیز با اهداء لوحی از کیانوش دالوند، کارگردان انیمیشن «ناسور» با عنوان هنرمند آیینی تجلیل به عمل آمد. 

تقدیر و تشویق هنرمندان، به جهت ساخت آثار دینی اتفاق مبارکی است، که عزم هنرمندان پیشکسوت را برای ماندن در این مسیر راسخ می‌کند و هنرمندان جوان را نیز به قدم گذاردن در این راهِ سخت ترغیب می‌نماید. در این شرایط است که می‌توان به پیشرفت‌های کیفی و کمی در این زمینه امیدوار بود. مسلماً آثار هنری ارزشمندی چون «ناسور» خالی از ضعف‌های روایی و تکنیکی نیستند، اما جسارت هنرمند برای ورود به چنین عرصه‌های دشواری بسیار ارزشمند است. از همین رو باید با استقبال از این آثار، فضا را برای ادامه راه هنرمندانی از این دست مُهیا ساخت.

آنتراکت / سید محمدرضا خردمندان

هر چند امروزه آنتراکت، در زبان محاورۀ ما تقریباً معنی زمان استراحت را به خود گرفته، اما در اصل برگرفته از «entract» کلمه‌ای فرانسوی و به معنای حد فاصل بین دو پرده موسیقی است. سید محمدرضا خردمندان نیز «آنتراکت» را در فاصله بین دو قطعه موسیقی روایت می‌کند. 

آن‌چنان که در خلاصه ی این انیمیشن آمده، ایده‌ی «آنتراکت» برگرفته از داستان تک تیراندازی اسرائیلی است که در جریان جنگ ۲۰۱۴ غزه، با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود ادعا کرد، در یک روز توانسته ۱۳ کودک فلسطینی را مورد هدف قرار دهد. «آنتراکت» درواقع واکنشی به مسئله ی کودک‌کشی در جهان است. 

این انیمیشن پنج دقیقه‌ای محصول باشگاه فیلم سوره، به کارگردانی سید محمدرضا خردمندان و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه است که تولید آن پس از یک‌سال به پایان رسید و امسال به همراه شش فیلم کوتاهِ دیگر برای معرفی در بازار فیلم جشنواره کن حضور یافت. همچنین به تازگی نیز تندیس بهترین پویانمایی کوتاه را از چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت از آن خود کرد.

گفتنی است انیمیشنِ کوتاه «آنتراکت» پیش از این هم در جشنواره‌های بین‌المللی کارتون و انیمیشن سئول (سیکاف) و خیرونای اسپانیا به نمایش درآمده و هم اکنون نیز در بخش مسابقه Asia Road _دوازدهمین دوره جشنواره انیمیشن مستقل کره جنوبی_ در حال رقابت است.

کدوبدو/ مرتضی ناییجی، هاجر مهرانی

«کدو بدو» تولیدی از NAS است. تولیدات این شرکت در بردارنده ی نقدی اجتماعی است. از آثار این استودیو می توان به « دیرین دیرین» اشاره کرد. چنین تجربه ی موفقی باعث می شود تا سطح توقعات بالا برود. مخاطبین انیمیشن « کدو بدو» خردسالان هستند واین مجموعه  از نظر گرافیکی و حس و حال فضا  با تجربه ی قبلی این استودیو متفاوت است.  دیگر از دیالوگ کاراکترها و ته مایه ی ادبی خبری نیست بلکه بیشتر از طنز بصری و موقعیت های داستانی استفاده  شده است.
طراحی شخصیت های این مجموعه منحصر به فرد است. به گونه ای که همه ی ویژگی های شخصیت در یک مستطیل یا مربع خلاصه گشته، بافت یک میوه ی خاص مانند کدو، توت فرنگی و... در خود شخصیت ها دیده می شود و عکس دهان انسانی در کنار چشمان فانتزی وجود دارد. ترکیبی عجیب که شاید برای حافظه ی تصویری ایرانیان  جدید بنماید و در ابتدا هم کمی غریب باشد. هر شخصیت در هر قسمت پوششی مانند عینک، کلاه، سیگار، چمدان و... دارد که به وسیله ی آن شغل، نقش و جنسیت  کاراکتر مشخص تر می شود. طنز به کار رفته در این سریال پخته و منطقی به نظر می آید که نشان از یک گروه ایده پرداز است.
کلیشه های کارتونی و قهرمانانی که جهانی هستند مانند زورو یا دزد دریایی یک چشم، در کدو بدو بازتولید شده اند.  چنین نمایشی سبب می شود که ذهن مخاطب با دیدن یک علامت کوچک متوجه ویژگی های کاراکتر شود و ایجاد موقعیتی هجوآمیز از آن شخصیت به طنز این انیمیشن اضافه کند. چنین کاراکترهایی که شاید  بتوان به آن ها شخصیت های جهان وطن گفت در آثار ایرانی کمتر یافت می شوند. مشخص نیست که  بازنمود فرهنگی شخصیت های یاد شده  از نظر سازندگان اولویت داشته است یا خیر. آیا بهتر نبود از کاراکترهایی بومی استفاده می شد؟  اگر نه شاید مقیاس «ایرانی بودن» دستخوش تغییراتی است که حضور چنین شخصیت هایی هم طبیعی به نظر می رسد.
 به صورت کلی با مجموعه ای  یک دقیقه ای ، طنز و متفاوت از نظر گرافیکی  و شخصیت پردازی  روبرو هستیم که در پس خنده ای در طول زمان پخش پیامی منتقل می شود و اثر گذاری این پیام به دلیل موجز و طنز آمیز بودن بیشتر است.

«حساب کتاب»/ استودیو گنبد کبود

«حساب کتاب» نام یکی از مجموعه‌های انیمیشنی است، که حدود یک سال از انتشار آن در فضای مجازی می‌گذرد. همان طور که از اسم این مجموعه پیدا است، ربط مستقیمی با اقتصاد دارد و می‌کوشد تا در هر قسمت با زبان طنز و کنایه به یکی از موضوعات و مسائل حوزه پول و اقتصاد بپردازد. 

مجموعه «حساب کتاب» به تهیه‌کنندگی بانکتاک و بر اساس اطلاعات و آمار رسمی تولید شده و هر جمعه یک قسمت جدید از آن منتشر می‌شود. در هر قسمت از این مجموعه یک گزارشگر اقتصادی به عنوان راوی خط اصلی قصه را پیش می‌برد و سعی می‌کند تا با ارائه اطلاعات درست در قالب داستانی عامه و جذاب نگاه مردم را نسبت به مفاهیم اقتصادی هم‌چون رکود، تورم، نقدینگی، سرمایه، بیمه، وام، پس‌انداز و... اصلاح نماید.

این مجموعه انیمیشنی محصول استودیو گنبد کبود، به نویسندگی و کارگردانی بابک و بهنود نکویی است و محمدرضا علیمردانی صداپیشگی این محموعه را برعهده دارد. گفتنی است پیش از این نیز بابک و بهنود نکویی با انیمیشن کوتاه و تحسین برانگیز «استریپی» یا «راه راه»، توانستند نام اولین انیمیشن ایرانی راه یافته به اسکار را در کارنامه خود ثبت نمایند.

تیزر جشنواره فیلم مقاومت / بهرام عظیمی

تیزر نوعی تکنیک برای ارائه آگهی است؛ خواه این آگهی برای یک محصول باشد یا یک اثر و یا یک جشنواره بین المللی! از آنجا که در تهیه و تولید تیزرها، سرمایه و وقت زیادی هزینه می شود؛ لذا باید با بهره‌گیری از تکنیک‌ها و روش‌های مختلف، تیزرهایی طراحی و تولید گردد که از بالاترین سطح اثربخشی برخوردار باشند. استراتژی، نوآوری و اجرا سه فاکتور اساسی در موفقیت یک تیزر به شمار می‌آیند. تیزرهای موفق از نظر اتخاذ استراتژی بی نقص‌اند، دارای مفهومی خلاق هستند و از اجرای مناسبی برخوردارند. 

با این مقدمه به سراغ تیزر «چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت» می‌رویم. مسلماً وقتی جشنواره‌ای عنوان بین المللی را با خود یدک می‌کشد، باید از پس توقعات این عنوان ثقیل نیز برآید و همواره رو به جلو حرکت کند! با این همه اما تیزر این دوره از جشنواره علی رغم ایده جالب توجهش در اجرا، فاقد ارزش‌های حماسی و قهرمانی است و از  نظر تکنیک چیزی بیش‌تر از آثار قبلی بهرام عظیمی همچون انیمیشن‌های تبلیغاتی راهنمایی و رانندگی ندارد و نمی‌تواند توقعات مخاطب را از یک جشنواره بین المللی برآورده سازد. 

هر چند در دوره سیزدهم نیز تیزر جشنواره در قالب انیمیشن ساخته شده بود، اما تیزر انیمیشنی امسال در مقایسه با دوره قبل به مراتب از جذابیت‌های کمتری برخودار است و علی رغم دوره گذشته فاقد روح مقاومت و پیروزی است و قادر نیست مخاطب را با پیام مهم خود همراه سازد.

گفتنی است «چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت» به همت بنیاد فرهنگی روایت و انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس از ۲ تا ۹ مهرماه سال جاری، پردیس سینمایی ملت پایگاه اصلی جشنواره و مجموعه سینمایی فلسطین برگزار می‌گردد.

مطالعات انیمیشن چیست؟

چه موضوعاتی، مسائل روز پویانمایی ایران هستند؟  تنوع نرم افزارهای کامپیوتری، تسهیل بودجه ی لازم برای تولید پویانمایی های بلند، مدیریت ناکارآمد و روحیه فردگرایی ایرانیان، فیلم نامه های نامناسب، تولید پویانمایی با شاخصه های ملی و دینی و... . نکاتی که با تکرار شدن از زبان فعالین این عرصه به مسائلی روزمره تبدیل شده اند. در چنین شرایطی شنیدن "مطالعات انیمیشن" عجیب می نماید. 

آشپزی با گِل/ نیلوفر میرمحمدی تهرانی

گِل بازی، یکی از بهترین بازی‌های کودکان دیروز و امروز بوده و هست. بازی ای که حس لامسه در آن نقش مؤثری دارد. در میان آثار نیلوفر میرمحمدی شاهد آثاری هستیم که از این تکنیک در تصویرسازی بهره برده. تصاویری که به شیوه‌ای کودکانه با گل ساخته و به تصویر کشیده شده‌اند. نام مجموعه و تکنیک اجرای تصاویر وام‌دار یکدیگر بوده و هر یک یادآور دیگری‌ست و این می‌تواند نقطه قوت این مجموعه باشد. نام کتاب "آشپزی با گِل" است که هر بار با عنوانی مثل کباب‌ها و کتلت‌ها، کیک ها و... مجموعه‌ای آموزشی را برای کودکان منتشر کرده که به کودکان یاد می‌دهد چطور با گِل غذا درست کنند. شاید این کار بهانه‌ایست برای آشتی کودکان با غذا. در ابتدای کتاب می‌خوانیم: "این کتاب درباره آشپزی با گل است. اگر با گل آشپزی کنی نه دستت را می‌بُری و نه آن را می‌سوزانی، می‌توانی پیتزاهایت را هم به دوستانت هدیه کنی. فقط باید از دستهایت استفاده کنی. ...". در این مجموعه درست کردن انواع خوراکی‌ها با گِل، مرحله به مرحله به کودکان آموزش داده می‌شود.

استفاده از شخصیت‌های کودکانه در طراحی که یادآور نقاشی‌های کودکان است، مجموعه را برای کودکان قابل باورتر کرده و فضایی کودکانه به آن بخشیده. اما حجم در کارهای میرمحمدی مجسمه‌وار استفاده نمی‌شود، بلکه کارهای وی یادآور کتیبه‌های خشتی است. این شیوه، کارها را به تصویرسازی کتب کودک نزدیک‌تر می‌کند تا فضایی شبیه پویانمایی. رنگ‌آمیزی تصاویر گِلی با رنگ‌های شاد و متنوع حس و حالی شاد و دوست داشتنی را به تصویر می‌کشند و رنگ‌ها تنها روی پس‌زمینه گِلی تصاویر که گاه بافت گونی روی آنها نقش بسته، دیده نمی‌شوند. با این وجود با دیدن تصاویر حس و حال گِلی بودن آثار کاملا آَشکار است و این ناشی از شیوه اجراست. چرا که تصاویر گویای حجم خود بوده و نظم تصاویر دو بعدی را ندارند. همچنین استفاده از زمینه‌ای به رنگ گِل خشک شده در بهتر دیده شدن شخصیت‌ها و تکنیک اجرا مؤثر عمل می‌کند. ایجاد فرورفتگی روی زمینه‌ی گِلی در اطراف تصاویر، همچون دورگیری در تصویرسازی‌های دو بعدی عمل می‌کند و به جذابیت تصاویر افزوده است. تکنیک طراحی با گِل ایده‌ای جذاب برای فضای کودکانه است که گویی حس لامسه را نیز هنگام دیدن تصاویر به چالش می‌کشد و خلاقیت کودکان در ساخت غذاهایی دوست داشتنی را برمی انگیزد.