لوگوتایپ / محمد صابر شیخ رضایی

طراحی لوگوتایپ شاخه ای از طراحی گرافیک است که هم به ایده ی قوی نیاز دارد و هم به اجرای درست و حرفه ای و هم هنرمند باید درک و احساس درستی از موضوع داشته باشد تا بتواند احساسش را از آن موضوع به مرحله ی اجرا برساند. لوگوتایپ هم باید ارتباط موضوعی با مخاطب برقرار کند و هم ارتباط بصری.

محمد صابر شیخ رضایی در طراحی لوگوتایپ سعی دارد پیام را به وسیله ی جلوه های بصری به مخاطب انتقال دهد. مثلا لوگوتایپ سیخونک را به شکلی تیز طراحی کرده تا مفهوم لغت را به شکل بصری نشان دهد. استفاده از فونت های گوناگون و رنگ های متناسب با موضوع، دخل و تصرف در شکل حروف و استفاده از عناصر بصری مربوط به موضوع، در نشان دادن شکل بصری مفاهیم در تمام لوگوتایپ ها به هنرمند کمک کرده است.
محمد صابر شیخ رضایی متولد تهران و فارغ التحصیل کارشناسی گرافیک از دانشگاه هنر شاهد است. وی در زمینه های طراحی گرافیک، عکاسی و تصویر سازی فعالیت می کند.

پوستر پنجمین جشنواره مد و لباس فجر/ استدیو گرافیت

گاه در پروژه های گرافیکی شاهد آن هستیم که پروژه به علت جلب نظر سفارش دهنده، بیش از حد معمول به طول می انجامد.

طراحی پوستر پنجمین جشنواره ی مد و لباس فجر نیز به دلیل تایید توسط سفارش دهنده و تغییر در ایده ی اولیه بسیار طول کشید.
ایده ی اول برای این پروژه استفاده از مواد واقعی مانند پارچه و نخ و عکاسی از آن ها بود که این ایده مورد قبول سفارش دهنده قرار نگرفت و ترجیح سفارش دهنده بر دیجیتالی بودن کار بود.
عنصر بصری اصلی جشنواره ی مد و لباس فجر یک طاووس است و علت انتخاب طاووس، وجود رنگ های متفاوت در پرهایش و نیز آناتومی و هیبت خاص آن و نزدیک بودن به سیمرغ جشنواره بوده است. عناصر اصلی استفاده شده در این طراحی برگرفته از طرح بته جقه ی اصیل ایرانی است که با ایجاد تغییر در زوایا و کمان های آن ها، فرم های مدرن تری ایجاد شده است. نکته ی مهمی که در طراحی این پوستر و عنصر طاووس دیده می شود، حفظ اصالت هنر ایرانی و وجود رنگ های مختلف و هماهنگ است. استفاده از نقوش اسلیمی روی گردن پرنده و بته جقه نیز باعث جلوه ی بیشتر فرهنگ اصیل ایرانی شده است.

اتفاقی خوب برای کلاس عکاسی

چندی پیش نمایشگاه عکسی از آثار دانشجویان ترم ششم عکاسی دانشگاه هنر با تلاش علیرضا مزینانی در گالری خانه عکاسان برگزار شد. این نمایشگاه قطعا یکی از بهترین نمایشگاه هایی بود که طی ده سالی که خودم را به عنوان عکاس شناخته ام دیده ام. نه به خاطر آن که عکس ها متعلق به بزرگان عکاسی است و نه آن که آثار قوی و نویی دیده باشم و نه اینکه نحوه ی ارائه آثار حرفه ای و خاص باشد، نه... تنها به این دلیل که این نمایشگاه در واقع ژوژمان یا ارائه پایان ترم درس عکاسی معماری دانشجویان دانشگاه هنر بود و در صورت تکرار، اتفاقی مبارک برای آینده عکاسی ایران خواهد بود. چه بسیار دانشجویان با استعداد با آثار قابل توجه، که کارهایشان را تنها دیوار کلاس های دانشگاه و اساتید دانشگاه دیدند و بعد از فراغت از تحصیل به دلایل مختلف از جمله بالا بودن هزینه های برپایی نمایشگاه، دور شدن از فضای عکاسی هنری و درگیر شدن با بازار تجاری عکاسی و... موفق به ارائه آثار برای مخاطبین بیشتر و شناخته شدن در فضای هنر معاصر نشدند و آثارشان برای همیشه بایگانی شد. برگزاری ژوژمان کلاسی در قالب نمایشگاه از چند جهت مفید است؛ اول آن که تمرینی است برای هنرجویان برای تجربه و آموزش نحوه ی ارائه اثر که متاسفانه جای چنین مبحث آموزشی ای در میان تمام رشته های هنری در دانشگاه خالی است و چه بسا دانشجو در انتخاب اندازه، قاب یا شاسی کردن، نوع چاپ و چیدمان آثار دچار مشکل و سردرگم اند، و دوم آن که به کارهایی که به دلایل ذکر شده حداقل یک بار فرصت دیده شدن داده ایم و این در آینده عکاسی کشورمان تاثیرگذار خواهد بود.

ماهی گیر و بهار / نازنین عباسی

فلز ماده ای سخت و غیر قابل انعطاف است. وقتی یک قطعه ی فلزی برای یک منظور خاص ریخته گری و تولید می شود، دیگر نمی توان از آن استفاده ای غیر از هدف ساخت خودش کرد. این ویژگی اشیای فلزی باعث شد تا نازنین عباسی به فکر بیفتد که فلزات بلا استفاده را تکنیک اصلی پروژه ی پایان نامه ی کارشناسی ارشدش قرار دهد و با استفاده از آنها در جایگاهی نو، به فلزات روح ببخشد. او شش ماه به طور شبانه روزی وقت صرف این مجموعه کرده و تک تک جزئیات هر فریم را خودش ساخته است، حتی فانوسی که در اتاق پیرمرد و به اندازه ی یک بند انگشت است را واقعا با برق روشن کرده و از هیچ نرم افزاری برای جلوه ی بیشتر کار استفاده نکرده است. این هنرمند توانا و خلاق با سر هم کردن اشیای فلزی و ساختن ریز جزئیات صحنه که شاید خیلی از آنها به چشم بیننده نیاید، فضایی با روح و سرشار از احساسات ساخته است.

مهدی زابلی، عکاسی این مجموعه را بر عهده داشته و ماهرانه توانسته با نحوه ی عکس برداری حس تصاویر را القا کند مانند غم و شادی، شب و روز، تابستان و زمستان و تنهایی و ... با حداقل امکانات، زحمات شش ماهه ی نازنین عباسی را به تصویر در آورده است.
مجموعه ی ماهی گیر و بهار توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به صورت یک کتاب داستانی مصور به چاپ رسیده است.

اندوه جای خالی اش

این روزها فضای فرهنگی هنری کشور به واسطه ی برگزاری جشنواره های فجر جان تازه ای گرفته. هشتمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر نیز در موزه صبا در حال برگزاری است. هنرمندان رشته های مختلف تجسمی مانند نقاشی، مجسمه سازی، اینستالیشن و چیدمان، گرافیک و عکاسی به رقابت برای دستیابی به سیمرغ پرداخته اند. رویکرد کلی جشنواره امسال با تغییر صد و هشتاد درجه ای با موضوع، تکنیک و شیوه ارائه اثر، آزاد اعلام شد که این تغییر رویکرد تاثیری بر حضور هنرمندان عکاس در این جشنواره نگذاشت. بزرگترین جشنواره هنری کشور هرسال از حضور عکاسان برجسته خالی است و هرسال تنها فرصتی است برای دیدن هنرمندان گمنام و جوان. در نمایشگاه بی هیچ تفکیک و منطقی آثار مختلف هنرمندان حوزه های مختلف را کنار هم چیده اند. از آثارپیشکسوتان عکاسی تنها دو اثر از مرحوم بهمن جلالی در فضایی نامناسب و کوچک تحت شعاع پرده نمایش یک انیمیشن در حال پخش به نمایش گذاشته شده. برخی کارها معرفی نامه ندارند و برای دیدن همان تعداد کم آثار عکاسی باید تمام طبقات را زیر و رو کرد. اتفاق عجیب تر از حضور آثار پیشکسوتان، اختصاص دیوارهای یکی از سالن ها به آثار تینا مودوتی عکاس ایتالیایی الاصل و عکاس انقلاب مکزیک است. علت انتخاب آثار مودوتی در این نمایشگاه اگر به  دلیل آنست که او نیز عکاس انقلاب است، عکس های مربوط به آن دوره به نمایش گذاشته نشده بودند و جای عکس های گلستان، جلالی، کاوه و... از انقلاب اسلامی خالی بود. آنچه که بیشترمخاطب حرفه ای را آزار می دهد معیار انتخاب آثاری است که از هنرمندان جوان بر دیوار گالری است. آثاری که نه در آن ها نگاه نویی دیده می شود و نه بیانیه ی هنرمند به کمک اثر می آید. سیاه و سپید عبدیانی، معماری و زن اثر مریم فطورچیان با تکنیک تلفیق از طریق فوتوشاپ ساده ترین و پیش پا افتاده ترین تکنیک و راه ممکن برای رسیدن به معنا بدون ظرافت های خلق هنرمندانه است. در توضیح عکس عرفان غیاثی نوشته شده من از دوربین دیجیتال برای مطالعه طبیعت و نگاه کردن به اطرافم بهره می برم! و یا در کنارعکس سکه ها از پیمان عصمتی آمده: این عکس تفسیری است از فرود آمدن سکه های پول به ته جیب! و البته پیام ضمنی با خود به همراه دارد! و صد البته پیام ضمنی این آثار در مقایسه با عکاسی معاصر ایران و جهان کاملا آشکار می شود.
 چنانچه امسال بخش عکاسی در جشنواره نداشتیم قطعا بهتر از حضوری اینچنینی بود. امسال به جای عدم حضورش برحضورش اندوه و صد افسوس... .

پوستر های خلاقانه / شکوه احمدی

طراحی پوستر، بستری مناسب برای هنرمندانی است که با روش های خلاقانه، ایده های خود را به صورت متفاوتی از روش های متداول اجرا می کنند.

شکوه احمدی برای طراحی پوستر هایش از چیدمان در فضاهای واقعی و عکس برداری از آن ها استفاده می کند. وی با روش اینستالیشن گرافیک، پیام پوستر های خود را با ایجاد حس غافلگیری به بیننده منتقل می کند. در این پوستر ها تکنیک های دیجیتالی به چشم نمی خورد و همه ی عناصر تصویر، حس واقعیت و زندگی دارند. او حتی تایپوگرافی ها و نوشته ها را نیز به صورت طبیعی در فضا چیدمان می کند و یا در سطحی می نویسد و تمام این خصوصیات باعث شده است که پوستر هایش منحصر به فرد باشد.
شکوه احمدی با روش طراحی خاص خود موفق به کسب رتبه ی اول بخش پوستر سومین جشنواره ی تئاتر شهر در سال 93 و جای گیری در تقدیر شدگان پوستر سی امین جشنواره ی تئاتر فجر شده است.

هشتمین جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی فجر

برگزاری سلسله جشنواره‌های فجر، در عرصه‌های مختلفی چون،‌ هنرهای تجسمی، سینما، تئاتر، موسیقی و مُد سبب شده تا بهمن، بهار اهل هنر باشد. در این میان جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی با زیر مجموعه‌ای وسیع از رشته‌های متعددی همچون تصویرسازی، خوشنویسی، سرامیک، عکاسی، کاریکاتور، گرافیک، مجسمه‌سازی، نقاشی، نگارگری و هنرهای جدید، یکی از گسترده‌ترین جشنواره‌های هنری کشور به حساب می‌آید. 

به همین سبب هر ساله دبیرخانه ی جشنواره، اهداف خاصی را برای آثار ارسالی مشخص می‌کند تا چهارچوب محتوایی جشنواره تجسمی فجر شکل گیرد و داوری آثار بهتر و دقیق‌تر انجام پذیرد. البته در این چند سال، تجربه نشان داده که این اهداف بیشتر جنبه تشریفاتی دارند تا بهبود ساختار هنری کشور. به همین علت در هر اثری می‌توان محتوایی هم‌سو با اهداف جشنواره یافت. اما در فراخوان امسال از همین هدف‌گذاری تشریفاتی و مرسوم نیز خبری نیست و مهم‌ترین و گسترده‌ترین جشنواره هنرهای تجسمی‌ جمهوری اسلامی ایران به‌سان هر جشنواره‌‌ای، صرفا به ارائه رویکرد و توضیح شرایط و مقررات و نمایش ایده ای اصیل و مفهومی هنرمندانه بسنده کرده است.  

در سال‌های گذشته هر چند شاهد اهداف کلی و تکرار شونده‌‌ای چون، ارج نهادن به هنر معنوی و شناسایی نظری ارزش‌های هنر متعالی انقلاب اسلامی و... بودیم با این حال بودنشان مسیر و جهت پیش روی مهمترین جشنواره هنرهای تجسمی کشور را مشخص می‌ساخت و همچون فیلتری مانع ورود و ظهور برخی کج اندیشی‌ها به حساب می‌آمد. اما باتوجه به وضع پیش رو باید منتظر اتفاقات و تغییرات اساسی در هشتمین جشنواره هنر‌های تجسمی فجر بود، چرا که حذف هدف‌های انقلاب از جشنواره‌ای به این بزرگی، اتفاق کوچکی نیست.