جایگاه فرم در معماری کجاست؟ آیا فرم، تابع بی چون و چرای عملکرد است، یا اینکه باید بتواند به نیازهای والای انسانی چون زیبایی شناسی، به شکل مناسبی پاسخ دهد. درک چنین مهمی در طراحی فضایی که راوی بخشی از زندگی ما انسان هاست، نقش مهمی ایفا می کند. زمانی که به نیت خرید کالایی از کنار مغازه های متعددی عبور می کنی، نه تنها چهره ی عبوس و تکراری نمای آن ها، برایت لذت بخش نیست، بلکه با تمام توان سعی می کنی هر طور که شده کالای مدنظر خود را بیابی و آن فضا را ترک کنی. به راستی چه باید کرد؟ چه کنیم که نمای مغازه ها در شهر، دارای فرمی متناسب و جذاب باشند؟!
سال گذشته، مالک مغازه پرده فروشی در قلب تجاری شهر قزوین، تصمیم می گیرد که فروشگاه قدیمی خود را بازسازی کند . او ضمن اینکه می خواهد مشتری بیشتری را به مغازه اش جذب کند ، برای چگونگی جذب او هم ارزش قائل است. برای این منظور محمد حسن کاراگاه، به عنوان کارفرمای این پروژه، از طراحی به نام امیراحمد رضایی، برای انجام این کار دعوت به عمل می آورد تا بازسازی فروشگاه به شکل اصولی صورت پذیرد. مهمترین چالش در انجام این پروژه، طراحی فرمی بود که ضمن برآورده ساختن نیازهای عملکردی کارفرما، به لحاظ قرارگیری پارچه ها و چیدمان، بتواند نمایی شاخص، کم نظیر و جذاب را ایجاد نماید. ایده ی طرح، بر مبنای بازنمایی پرده، به عنوان نشانه ای از محتوای اصلی، شکل گرفت. ایده ای که هم به نیاز عملکردی فروشگاه و هم نیاز فرمی آن به شکل مناسبی پاسخ گفت. فرم بی تکلفی که ضمن پایبندی بر اصول زیبایی شناسانه، از کیفیت اجرایی خوبی هم برخوردار بود. مغازه ای که در حال حاضر سعی می کند با چهره ای جدید درمیان انبوه نماهای خسته کننده، معنای جدیدی را از زندگی، به مردم شهر قزوین هدیه کند.
